منظور این است که قرآن را با صدای خوش تلاوت کنید، زیرا صدای نیکو بر زیبایی و نیکویی سخن نیکو می افزاید؛ و حکمت از خواندن قرآن با صدای زیبا، تدبر بیشتر در معانی آن و اوامر و نواهی و وعد و وعیدی است که آیات در بر دارد؛ زیرا نفس انسان بطور خودجوش به صداهای زیبا گرایش دارد؛ و چه بسا صدای زیبا اندیشه و فکر و توجه انسان را از چیزهای دیگر به خود جلب نماید. و فکر او را متمرکز بگرداند؛ و چون فکر انسان تمرکز یابد، خشوع و خضوع مطلوب حاصل می گردد؛ منظور از صدای زیبا در حدیث، آن زیبایی است که برگرفته از خشوع می باشد و به خشوع می انجامد، نه لحن ها و صداهای موسیقی گونه ای که قرائت را از حد و حدود آن خارج نماید.